Gdynia, Poznań: Skarżą się na nieprzemyślane modernizacje

Prezentujemy treść listu, w którym stowarzyszenia wytykają błędy, jakie popełniono przy planowaniu modernizacji. Oto jego treść:

Szanowny Panie Ministrze,

Zwracamy się do Pana z prośbą o interwencję w celu powstrzymaniu skandalicznego naszym zdaniem marnowania publicznych pieniędzy przez spółkę PKP PLK S.A. przy okazji modernizacji linii kolejowych E65 oraz E20. Problem dotyczy marnej jakości materiałów, elementów wyposażenia oraz wykonania peronów na kluczowych stacjach kolejowych kraju – Poznaniu Głównym oraz Gdyni Głównej. Choć inwestycje te realizowane są w ramach odrębnych projektów, łączy je dramatyczny substandard rozwiązań funkcjonalnych oraz estetycznych.

Nawierzchnie wykonywane są z najniższej jakości materiału – tzw. kostki Bauma (znanej też jako „Poz-bruk”). Rozwiązanie to jest nie tylko szpetne, ale przede wszystkim nietrwałe, ze względu na szybko pojawiające się nierówności, widoczne na peronach wcześniej remontowanych z jego zastosowaniem. O kuriozum zakrawa użycie kostki fazowanej na peronach, po których w sposób oczywisty pasażerowie poruszają się z walizkami na kółkach. Jest to działanie szkodliwe dla pasażerów szczególnie starszych oraz niepełnosprawnych, pogarszające dostępność, a więc i konkurencyjność kolei. Co gorsza, nawierzchnia z kostki betonowej oznacza większy hałas – jest on emitowany przez wspomniane kółka walizek, które potykają się o nierówności oraz reagują na łączenia między poszczególnymi kostkami. Trudno przecież zabronić ludziom podróżowania z bagażem! Kolejny problem (także koszt) to utrzymanie czystości – ten materiał łatwo się brudzi i wchłania w siebie zanieczyszczenia. Jakość ułożenia wspomnianej kostki oraz fakt zastosowania czerwonych zamiast szarych płyt peronowych tylko dopełnia smutnego obrazu, jaki przedstawiają pierwsze oddawane nawierzchnie.

Niestety jakość małej architektury oraz innych obiektów peronowych w obu miastach koresponduje w pełni z zastosowaną nawierzchnią. Elementy te są zwyczajnie szpetne, często wzajemnie nie dopasowane stylistycznie i kolorystycznie oraz kompletnie niefunkcjonalne. W Gdyni na peronie 5 dodatkowo pozostawiono niezadaszony obszar między wyjściem na peron a początkiem wiaty. Prawdopodobnie zastosowany standardowy model wiaty nie tylko stylistycznie, ale i technicznie nie dał się połączyć z pozostawionym zadaszeniem schodów prowadzących na peron. W Poznaniu poraża użycie drucianych siedzisk jako ławek peronowych – niewygodnych i całkowicie niepraktycznych – po kilku tygodniach są odkształcone i nadają się tylko do wyrzucenia lub wymiany (za publiczne pieniądze oczywiście!).

Choć przyjęło się mówić, że o gustach się nie dyskutuje, mamy wrażenie, że ta maksyma stała się przykrywką dla władz PKP PLK, by w sposób ignorancki podchodzić do estetyki i funkcjonalności stosowanych przez siebie rozwiązań. Problem urósł już do skali, przy której nie można dłużej milczeć w imię maksymy de gustibus non est disputandum. Jako podatnicy, pasażerowie oraz mieszkańcy miast wrażliwi na ich wizerunek, funkcjonalność oraz kwestie praktyczne, nie możemy sobie pozwolić na dalsze tolerowanie braku nie tylko gustu, ale i zdrowego rozsądku wśród decydentów na polskiej kolei.

Jakość przestrzeni wokół nas zmienia się a wraz z nią świadomość i wrażliwość estetyczna społeczeństwa. Od lat polska kolej pozostaje na szarym końcu tych przemian, co tłumaczy się jej niedostatecznym finansowaniem. Niestety zapóźnienia na kolei mają charakter nie tylko finansowy ale w znacznej mierze mentalny. W sytuacji zaistnienia dużego programu modernizacyjnego, napędzanego przez fundusze unijne, to zapóźnienie powoduje gigantyczne marnotrawstwo, odbiera szansę na skok cywilizacyjny, konserwując bylejakość na wiele lat.

Wobec dotychczasowego braku reakcji władz PKP PLK na pisma i działania Stowarzyszenia „Inwestycje dla Poznania”, zdecydowaliśmy się wystosować nasz wspólny apel bezpośrednio do Pana Ministra.

Pana wpis na blogu z dnia 17.08.2010r., w którym pisze Pan między innymi takie słowa: „Problem nie jest wcale błahy, mimo że udział kosztów tak zwanej małej architektury w kosztach całej modernizacji linii nie przekracza pewnie 1%. Przecież to na dworcach, w tym na peronach następuje kontakt pasażerów z koleją i to, co tutaj oni zobaczą, przekłada się na wrażenie o całym systemie.”, świadczy o tym, że dostrzega Pan doskonale problem, który poruszamy.

Zwracamy się zatem o podjęcie niezwłocznych działań w celu zmiany sposobu modernizacji peronów na stacjach w Gdyni i Poznaniu. Jakość rozwiązań zastosowanych na dworcach w Krakowie i Wrocławiu, czy choćby na niedawno oddanym peronie SKM Gdynia Wzgórze Św. Maksymiliana albo Dworcu Letnim w Poznaniu pokazuje, że w ramach polskich kolei istnieją kompetencje do przeprowadzenia remontów na wysokim poziomie. Prosimy, by te kompetencje znalazły odzwierciedlenie w ostatecznej formie peronów w Poznaniu i Gdyni.